Przeterminowane produkty spożywcze – spożywanie przeterminowanej żywności, nie przestrzeganie zasad jej przechowywania oraz bagatelizowanie pojawiającej się na produktach pleśni jest bardzo niebezpieczne. Na opakowaniach żywności widnieją różne informacje dotyczące daty ważności:
– termin przydatności do spożycia – oznacza, że po jego upływie produkt spożywczy nie nadaje się do jedzenia. Ta forma oznakowania trwałości stosowana jest w przypadku produktów spożywczych, które są nietrwałe mikrobiologicznie i łatwo się psują, np. jogurty, mleko pasteryzowane. Data umieszczona na opakowaniu powinna być poprzedzona określeniem “należy spożyć do: … ”, po którym najczęściej podaje się dzień i miesiąc, a jeśli to możliwe także rok,
– data minimalnej trwałości – określa termin w jakim prawidłowo przechowywany produkt spożywczy zachowuje swoje właściwości – jest bezpieczny mikrobiologicznie, ma właściwy wygląd, smak, zapach i konsystencję oraz odpowiednią wartość odżywczą. Data minimalnej trwałości powinna być poprzedzona określeniem “najlepiej spożyć przed …”, po którym podaje się miesiąc i rok lub, w przypadku produktów trwałych powyżej 18 miesięcy, jedynie rok. Dla produktów trwałych do trzech miesięcy stosuje się określenie “najlepiej spożyć przed końcem …”, po którym podaje się dzień i miesiąc. W obu przypadkach możliwe jest także oznakowanie produktu pełną datą (dzień, miesiąc, rok).

W sieciach handlowych towar przeterminowany jest natychmiast wycofywany ze sprzedaży i szybko staje się odpadem, który musi być właściwie zagospodarowany. Podobnie jest w restauracjach i wszystkich obiektach gastronomicznych, gdzie pozostawiane resztki pożywienia stają się odpadem pokonsumpcyjnym.
Zgodnie z przepisami, przeterminowanej żywności nie wolno traktować jak zwykłych śmieci, czyli wywozić na wysypiska komunalne. Trzeba ją przerobić na kompost lub spalić. Specjalnej utylizacji wymaga popsute mięso: powinno zostać przerobione na mączkę.